Blog | In gesprek met Yulia

Sinds de oorlogssituatie in Oekraïne, is Yulia (28 jaar) vrijwilliger geworden bij verschillende organisaties. Ze staat in contact met veel Oekraïners in de noodopvang en in de particuliere opvang bij Nederlandse families thuis. Met Yulia spreek ik over haar leven in Nederland, de zorgen en de behoeftes die zij ziet bij Oekraïense vluchtelingen, en wat de Bibliotheek hierin kan betekenen.

‘Het is een loterij’

Zo’n zes jaar geleden kwam Yulia naar Nederland voor haar Master aan de Universiteit Twente. Inmiddels heeft ze een baan en woont ze in Hengelo. Haar familieleden en haar beste vrienden wonen nog wel in Oekraïne. Zo woont haar tante in Kiev en haar oma in Luhansk in Oost-Oekraïne. “Elke dag begin ik met de vraag ‘Hoe gaat het, ben je er nog?’. Het is als een loterij: je weet niet welk gebouw de volgende is.” Eerst ervoer Yulia veel machteloosheid en veel verdriet. Ze was constant het nieuws aan het kijken. Op een gegeven moment was dat genoeg en is ze gaan helpen.

Zo helpt Yulia met tolken, met het inzamelen van kleding, en geeft ze informatie. Een mooi medium daartoe is de website NuTwente. Stichting NuTwente is opgericht na de Russische inval in Oekraïne door een groep betrokken Nederlandse en Oekraïense professionals. De stichting helpt bij huisvesting, informatie en activiteiten voor ontheemden van de oorlog in Oekraïne en de gastgezinnen waar zij verblijven. Yulia is één van de 15 vrijwilligers die achter de schermen helpt. Ook veel (technische) studenten helpen bij de website. “In Twente zijn er weinig mensen die Russisch en Oekraïens spreken, maar door de oorlog komen deze mensen nu toch samen, ook op de Universiteit Twente.”

‘Ze willen alles wel doen!’

Oekraïners vinden het moeilijk om hulp te vragen, zo vertelt Yulia. “Zij hadden een stabiel leven, met een goede baan en een huis. Nu hebben ze niks meer: ze willen alles wel doen, elke baan wel aannemen!” Ze constateert daarbij wel dat het een probleem kan zijn dat veel vluchtelingen geen Engels en (nog) geen Nederlands spreken. De Oekraïense vluchtelingen willen graag de Nederlandse taal leren. De mensen die uit het westen komen, spreken veelal Oekraïens. In oost en midden-Oekraïne spreken de mensen juist ook Russisch. Maar, iedereen kan de beide talen wel verstaan.

Yulia ziet dat de Oekraïners in de noodopvang zich bezig houden met koken, schoonmaken, met de opvoeding van de kinderen. Ze ziet ook een grote machteloosheid: de mensen willen zo graag anderen ontmoeten, willen hun hobby’s uitoefenen, willen helpen, en willen werken. In de particuliere opvang zijn het vooral veel moeders met kinderen. De moeders houden zich bezig met de verzorging en de opvoeding van de kinderen. Gelukkig kunnen veel kinderen ook al snel naar school. In deze gezinnen krijgen de Oekraïners veel steun. Ook proberen ze te helpen in huis, bijvoorbeeld door schoon te maken.

“De meeste Oekraïners hopen snel terug te kunnen: hun mannen en zonen zijn daar! De vraag is wel of ze nog een huis hebben als ze terug komen… In de tussentijd willen ze zichzelf graag nuttig maken en willen ze hun weg vinden hier in Nederland.”

Wat kan de Bibliotheek doen?

Yulia ziet dat nog niet overal de mogelijkheid is voor Oekraïners om lessen te volgen. Misschien dat bibliotheken kunnen helpen om de Nederlandse taal te leren. Maar ook workshops voor kinderen en ouders – en andere volwassenen – zou Yulia aanraden. Zo kan men elkaar ontmoeten, kan met creatief bezig zijn, en heeft men afleiding. De Bibliotheek in Oekraïne is volgens Yulia vergelijkbaar met de Bibliotheek in Nederland. Maar, de kwaliteit is hier beter, er is een grotere boekenkeuze, en het is een gezelligere omgeving.

Een culturele avond kan erg leuk zijn, maar bijvoorbeeld ook een wandeling met een gids door de stad om wegwijs te raken en de cultuur te leren kennen. Ook presentaties en workshops over de Nederlandse cultuur zijn interessant. “Bijvoorbeeld over de Nederlandse taal, fietsregels en veiligheid, het openbaar vervoer, gebruiken en leefstijl.” De dingen zijn nu eenmaal anders hier in Nederland, zegt Yulia: “Je kunt hier water uit de kraan drinken!”

Veel brood

In Oekraïne heeft men een Europese levensstijl. Als we samen doorpraten over de culturele verschillen, begrijp ik van Yulia dat de mensen in Nederland mínder direct zijn, dat men minder open is in de emoties en zich minder expressief uitdrukt. Toen Yulia zelf naar Nederland kwam, verbaasde zij zich erover dat men hier zo veel brood eet. In Oekraïne daarentegen zijn er warme gerechten voor elke maaltijd.

Contact

Het contact met andere Oekraïners en met vrijwilligers heeft Yulia vooral via Telegram- en Whatsapp groepen. Ook de website van www.NuTwente.nl is een belangrijke route. Hiermee staat ze in contact met mensen in de hele regio Twente. Ben je een Bibliotheek in regio Twente? Wil je in contact komen met Yulia? Laat het ons weten. Wil je in gezamenlijkheid iets organiseren? Yulia denkt en doet graag mee!